Ik kreeg van Uitgeverij Palmslag een recensie-exemplaar van deze prachtige en veelbelovende biografie. Dank je wel!
Nederlands | Paperback | 9789493343276 | 26 februari 2024 | 268 pagina's Uitgeverij Palmslag | Prijs €22,95
Voor het lezen:
Ik kreeg van Uitgeverij Palmslag de vraag of ik interesse had om de biografie van Betty van Brunschot te lezen en te recenseren. De flaptekst maakt me aan de ene kant erg nieuwsgierig naar haar verhaal, al verwacht ik ook een erg heftig en aangrijpend verhaal. Het boek heeft wel een erg uitnodigende cover. De roze kleur heeft direct mijn aandacht en de illustratie lijkt goed te passen bij de flaptekst. Ik ben erg benieuwd.
Het verhaal:
Het is 1997, als Betty en haar tweelingzus Tizita door een Nederlands stel uit Brabant worden geadopteerd. In de jaren die daarop volgen nemen de adoptieouders ook nog vier pleegkinderen op in het gezin. Ze willen de kinderen graag een tweede kans in het leven geven. Als Betty en Tizita ouder worden wordt het voor hen al snel duidelijk dat hun adoptieouders de zorg voor al deze kinderen niet aankunnen. Het verstikkende, liefdeloze gedrag van vooral Betty's adoptiemoeder ontneemt de kinderen het gevoel van vrijheid. De problemen in het disfunctionerende gezin lopen van kwaad tot erger. Betty voelt zich op een gegeven moment niet langer veilig in het gezin. Betty doorstaat hiermee als jonge tiener emotionele en fysieke mishandelingen, daarnaast zoekt iemand uit haar buurt ook nog eens ongewenste benadering, wat voor Betty het onveilige gevoel nog meer vergroot. Het gevoel van machteloosheid dwingt Betty uiteindelijk tot het maken van een heftige en ingrijpende keuze.
Mijn ervaring:
Betty van Brunschot heeft een hele vlotte en levendige manier van schrijven. Daarbij schrijft ze vanuit de ik-vorm en in soort van dagboek/verhalende vorm waardoor haar verhaal gemakkelijk en vlot leest. Het boek is opgedeeld in tijdsperiodes van Betty's leven, waarbij ze op chronologische volgorde verslag doet over de gebeurtenissen in haar leven. Ze weet haar verhaal enorm open, helder en kwetsbaar te vertellen.
Het verhaal is een heftig, intens en aangrijpend verhaal. Eerlijk gezegd zit ik dit verhaal meerdere malen met een brok in mijn keel te lezen en heb ik echt met Betty en haar (pleeg) broertje en zusjes te doen. Wat een hoop ellende en heftigheid maken deze kinderen mee. Ik vind het erg krachtig dat Betty dit zo open en eerlijk durft te bespreken, daar heb ik erg veel bewondering voor. Maar het allermooiste van dit alles, is dat ik in alles zie hoe sterk, positief en veerkrachtig Betty na al deze ellende en tegenslag zo voor zichzelf durft te kiezen en uiteindelijk een mooie toekomst weet op te bouwen. Gedurende het verhaal, kreeg ik dan ook steeds meer bewondering en respect voor deze vrouw.
Het is een heftig en aangrijpend boek, en ik denk ook dat voor mensen met een soortgelijke gezinssituatie dit boek confronterend en erg heftig zal zijn. Wel denk ik ook dat ze uit het verhaal van Betty enorm veel troost, steun en kracht kunnen halen. Want ze beschrijft ook het proces van genezing en herstel, waardoor het verhaal ook hoop geeft.
Mam, ik kan niet meer is een heftige, aangrijpende en intense biografie over Betty en het adoptiegezin waarin ze opgroeide. Het is vlot en levendig geschreven vanuit de ik-vorm waardoor je met Betty meegaat in de heftige gebeurtenissen. Naast de heftige gebeurtenissen vertelt Betty ook hoe ze tot een ingrijpende keuze komt en vertelt ze openhartig over het proces van herstel en genezing. Hierdoor geeft het ook hoop en kracht.
Comments